PRAWA DZIECKA W UNII EUROPEJSKIEJ
Każde dziecko ma prawo do szacunku dla swojej indywidualności, troskliwej opieki i poważnego traktowania jako odrębnej, pełnoprawnej osoby. Przystapienie Polski do Unii Europejskiej nic tu nie zmienia.
Prawa dzieci w UE
Konwencja o Prawach Dziecka jest uznawana przez wszystkie państwa członkowskie rozszerzonej Unii
Europejskiej i poważnie traktowana jako podstawa prawna do ochrony dzieci. W większości krajów Unii
(Belgia, Hiszpania, Francja, Szwecja, Austria, Dania, Norwegia oraz Walia i Irlandia Północna), działają
urzędy rzeczników praw dziecka (Ombudsman for Children), którzy - podobnie jak w Polsce - dbają
o
respektowanie i popularyzowanie praw młodych ludzi.
Unia jako wspólny organizm polityczny nie posiada własnego systemu ochrony praw dziecka. Szereg
dokumentów zaliczanych do prawa unijnego, jest ściśle związany z realizacją poszczególnych celów
Wspólnoty. Odnoszą się one do pojedynczych, zagadnień i nie są ze sobą powiązane. Większość z nich ma
charakter deklaracji, rezolucji czy rekomendacji (a więc nie są to akty prawnie wiążące), choć bywają
i takie rozporządzenia, dyrektywy i decyzje, którym państwa członkowskie muszą sią bezwzglednie
podporządkować.
Polskie dzieci a Unia
Nasze dzieci korzystają z nowych możliwości w takich obszarach, jak: edukacja (chociażby poprzez
łatwiejszy dostżp do szkół i uczelni w innych państwach europejskich oraz uznawalność poziomu
kształcenia i dyplomów); rynek pracy (poprzez możliwość podejmowania pracy za granicą, a także
w nowych dziedzinach); ochrona zdrowia (poprzez ułatwiony dostęp do osrodków i klinik zdrowia
w państwach UE); turystyka (swobodne przemieszczanie się, życie bez granic).
Obecnie w Polsce, często wystepują problemy z zabezpieczeniem materialnym przynależnych dzieciom
swiadczeń np.: opieki rehabilitacyjnej, skutecznego dostępu do nauki i oświaty, przygotowania zawodowegooraz zapewnienia im możliwości rekreacyjnych. Wejście Polski do Unii, a zarazem dostęp
do jej funduszy pomocowych otwiera moliwosc skorzystania z dodatkowych srodków finansowych
na poprawę tego stanu rzeczy, a także na poprawę standardów rehabilitacji dzieci niepełnosprawnych, skomplikowanego i drogiego leczenia medycznego (w tym zabiegi operacyjne) oraz likwidowanie barier architektonicznych, co powinno wpłynąć na wyższy stopień zintegrowania dzieci niepełnosprawnych
ze społeczeństwem oraz ich osobisty rozwój (w tym rozwój kulturalny i duchowy).